Beleidsmakers lijken heel anders te denken over de effecten van investeringen in bereikbaarheid dan onderzoekers. De ervaringen uit de afgelopen decennia laten zien dat het mogelijk is bruggen te bouwen tussen beide werelden door de reikwijdte van meetinstrumenten scherp te omschrijven, de uitkomsten ervan te vertalen naar de beleidspraktijk en bij evaluatie oog te hebben voor beleidsdoelstellingen. Nieuwe vormen van beleid en een andere organisatie van verantwoordelijkheden tussen overheden belasten die bruggen echter weer in de toekomst. Dit doet een flink beroep op het leervermogen van beleidsmakers en van onderzoekers.